KATOGI(Mantzavinata-Vouni)(
Μαντζαβινάτα-Βουνί).:.:
από τα Μαντζαβινάτα ξεκινάει ένας μικρός δρόμος με νοτιοδυτική κατεύθυνση,που καταλήγει στη νοτιότερη άκρη της Παλικής,στο Ακρωτήρι,όπου βρίσκεται η ονομαστή Κουνόπετρα ένα από τα περίεργα γεωλογικά φαινόμενα της Κεφαλονιάς.
απέναντι,νοτιοανατολικά,βρίσκεται το μικρό νησί Βαρδιάνοι.
νότιος δρόμος οδηγεί από τα Μαντζαβινάτα στη μαγευτική ακρογιαλιά Ξι,σε απόσταση τριών περίπου χιλιόμετρων.
μπαινοντας στα Μαντζαβινατα υπαρχει δρομακι που οδηγει σε εναν ανεμομυλο,ο οποιος λειτουργουσε μεχρι το 1920.
στο Βουνι υπαρχει μοναδα εμφιαλωσης κρασιων.
απο τα Μαντζαβινατα δρομος οδηγει στη μαγευτικη παραλια του ΞΙ[συνεχεια του ΜΕΓΑ ΛΑΚΚΟΥ].
απεναντι απο την Κατωγη βρισκεται το μικρο νησι των Βαρδιανων.
απεναντι απο τον ορμο του Ακρωτηριου βρισκεται το νησακι Βαρδιανοι.
η παραλια Ξι,βρισκεται δυτικοτερα,μια απο τις ωραιοτερες της Παλικης.
η περιοχη του Ακρωτηριου καταληγει σε ενα μικρο ορμο με μια ομορφη παραλια στην περιοχη των Βατσων....
Νομός Κεφαλληνίας
Υψόμετρο 10
Πληθυσμός 407 (2001)
Ταχ. κωδ. 28200
Τηλ. κωδ. 26710
Το Δημοτικό διαμέρισμα Κατωγής είναι χωριό της Κεφαλονιάς. Η Κατωγή βρίσκεται σε υψόμετρο 10 μέτρων και ο πληθυσμός του ανέρχεται στους 407 κατοίκους (απογραφή 2001).
τα Μαντζαβινάτα [ 249 ]
οι Βαρδιάνοι (νησίδα) [ 0 ]
το Βουνί [ 158 ] ....
Τα Μαντζαβινάτα είναι χωριό της Κεφαλονιάς και δημοτικό διαμέρισμα του Ληξουρίου. Βρίσκεται στο δρόμο από το Ληξούρι στο Ακρωτήρι Κουνόπετρα σε υψόμετρο 10 μέτρων, o πληθυσμός του ανέρχεται στους 249 κατοίκους (απογραφή 2001).
Νότια του χωριου βρίσκεται η δημοφιλής παραλια Ξι και η Κουνόπετρα.
Τον Αύγουστο γίνεται στην πρώην αυλή του σχολειου η γνωστή εορτή κρασιού από τον πολιτιστικό σύλλογο Κουνόπετρα Μαντζαβινάτων-Βουνίου.
Γιορτές κρασιού
Στα Μαντζαβινάτα κάθε καλοκαίρι διοργανώνεται δημοφιλής εορτή κρασιού.
Οι κάτοικοι του χωριου έχουν το πλείστον μεταφερθεί στον κάμπο κοντά στην Κουνόπετρα.
Ιστορία
Το μέρος κατοικείται μάλλον από την αρχαιότητα, ένα ρωμαϊκό μωσαϊκό από τα Βάτσα (Vazza) βρίσκεται σήμερα στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Κεφαλλονιάς,
και ο λόφος Μασπάλι ερμηνεύεται ως αρχαία ακρόπολη.
Η ονομασία του τόπου είναι Ιταλικής προέλευσης από της λέξεις mangiare (φαγητό) και vino (κρασί).
Η παραγωγή σταφίδας και κρασιού αποτελούσε ο σημαντικότερος οικονομικός τομέας του χωριου.
Πληθυσμός
Μόνιμος πληθυσμός
1944 1981 1991 2001
758 309 269 249.
Το χωριό Βουνίον ή Βουνί βρίσκεται στη νότια πλευρά της Παλλικής χερσονήσου, επτά μόλις χιλιόμετρα από την πόλη του Ληξουρίου. Στο χωριό αυτό γινόταν μέχρι και πριν σαράντα περίπου χρόνια παραγωγή αλατιού από θαλασσινό νερό.
Η παραγωγή αλατιού
Όσοι από τους κατοίκους του χωριού ενδιαφέρονταν να παρασκευάσουν αλάτι έπρεπε να πάνε να το ανακοινώσουν στον πρόεδρο της κοινότητας. Αφού γινόταν λοιπόν το συμβόλαιο, η κοινότητα παραχωρούσε για τέσσερα μόνο χρόνια ένα μέρος της ακτής στην περιοχή (Ακρωτήρι) για να ασχοληθούν οι κάτοικοι με την παρασκευή του αλατιού.
Η περιοχή που γίνεται το αλάτι είναι μια παραλία πετρώδης, στην οποία δημιουργούνται μικρές και μεγαλύτερες λιμνούλες. Τις λιμνούλες αυτές οι ντόπιοι τις ονόμαζαν "λίμπες". Οι λίμπες λοιπόν έπρεπε πρώτα να επισκευαστούν, να κλειστούν δηλαδή από όλες τις μεριές ώστε να μη φεύγει το νερό. Αυτό γινόταν φτιάχνοντας ένα μικρό τοιχάκι από λάσπη γύρω-γύρω από τη λίμπα. Τη λάσπη αυτή την έβρισκαν κοντά στην αμμουδιά: λόγω της υψηλής περιεκτικότητάς της σε αλάτι, είχε την ιδιότητα να "πετρώνει", προσδίδοντας ανθεκτικότητα στα τοιχάκια αυτά.
Κατόπιν οι λίμπες πλένονταν καλά να φύγουν τα χώματα, με γερό τρίψιμο με σκληρό χόρτο της περιοχής, με την ντόπια ονομασία "λαϊπόδι". Αφού τις ξέπλεναν με άφθονο θαλασσινό νερό, οι κάτοικοι τις γέμιζαν με άλμη από τις μεγαλύτερες λίμνες στα σημεία που δεν φτάνει το κύμα. Η άλμη αυτή μαζευόταν στις λίμνες κατά τη διάρκεια φουρτούνας, όπου τα νερά φτάνουν βαθιά μέσα στην ακτογραμμή. Η άλμη στις λίμνες αυτές παρέμενε αρκετό καιρό, και με τη βοήθεια της θερμότητας από τον ήλιο εξατμιζόταν μέρος του νερού με αποτέλεσμα το διάλυμα να γίνεται πιο περιεκτικό σε αλάτι. Αυτό το διάλυμα χρησιμοποιούσαν οι κάτοικοι ως "μαγιά" για την παρασκευή του δικού τους αλατιού.
Στη λεπτομέρεια αυτή διακρίνονται οι "λιμπες". Ακόμη και σήμερα συγκρατούν το θαλασσινό νερό, αν και έχει σταματήσει η εκμετάλλευσή τους από τους κατοίκους.
Στη συνέχεια λοιπόν οι κάτοικοι γέμιζαν τις λίμπες με την άλμη - "μαγιά". Μια ή δυο μέρες μετά - ανάλογα με τη θερμοκρασία και τις καιρικές συνθήκες - το πρώτο αλάτι έχει δημιουργηθεί σαν κρούστα πάνω στην επιφάνεια της λίμπας και οι κάτοικοι το μαζεύουν. Το αλάτι αυτό λέγεται "αφράλα" στην Κεφαλονιά, και μοιάζει σαν θρυμματισμένο κρύσταλλο λευκού χρώματος. Μόλις μαζευτεί το πρώτο αλάτι, οι λίμπες ξαναγεμίζονται με άλμη και ακολουθείται ξανά η ίδια διαδικασία. Κατά τη διάρκεια του μήνα Αυγούστου - οπότε και γίνεται το αλάτι - ο κάθε νοικοκύρης μπορούσε να παρασκευάσει μέχρι και τετρακόσια κιλά αλάτι, το οποίο κατέληγε στα παντοπωλεία του Ληξουρίου και αποτελούσε συμπλήρωμα στο ετήσιο εισόδημα της οικογένειας.
Οι κάτοικοι του χωριού δεν ασχολούνται πλέον με την παραγωγή αλατιού και η διαδικασία αποτελεί ανάμνηση του παρελθόντος, και μέρος της λαογραφικής παράδοσης του χωριού.
(Akrotiri-Κουνόπετρα Kounopetra-Μανιά-Ξι Xi-Μασπάλι-Βάτσα-Βραχυνάρι-N. VARDIANI)
απο τα Μαντζαβινατα δρομος που κατευθυνεται νοτια καταληγει στη θεση Ακρωτηρι,όπου βρισκεται η Κουνοπετρα.
απεναντι απο τον ορμο του Ακρωτηριου βρισκεται το νησακι Βαρδιανοι.
η περιοχη του Ακρωτηριου καταληγει σε ενα μικρο ορμο με μια ομορφη παραλια στην περιοχη των Βατσων.
(Βάτσα)
Ήσυχη και απόμερη παραλία. και το μοναδικό ποτάμι της περιοχής.
(Βραχυνάρι)
Η παραλία Βραχυνάρι βρίσκεται στην περιοχή της Κουνόπετρας. Με πεντακάθαρα νερά. Υπάρχει ακριβώς από πάνω ταβέρνα όπου μπορείτε να απολαύσετε φρέσκο ψάρι και παραδοσιακές κεφαλονίτικες συνταγές.
(Μανιά)
Ήσυχη αμμώδης παραλία, ιδανική για όσους προτιμούν την απομόνωση. Γεωγραφικά είναι η συνέχεια της παραλίας Ξί, όμως η πρόσβαση από την ακτή δεν είναι εφικτή. Για να φτάσετε στην παραλία, ακολουθείστε τον δρόμο για Κουνόπετρα και συμβουλευτείτε τις ταμπέλες.
ενα απο τα περιεργα γεωλογικα φαινομενα της Κεφαλονιας,η ονομαστη Κουνοπετρα βρισκεται στην περιοχη Ακρωτηρι.
η Κουνοπετρα ειναι μεγαλος βραχος στην ακτη,ο οποιος παρουσιαζε αδιακοπη κινηση.
απο τα Μαντζαβινατα δρομος που κατευθυνεται νοτια καταληγει στη θεση Ακρωτηρι,όπου βρισκεται η Κουνοπετρα.
η παραλια Ξι,βρισκεται δυτικοτερα,μια απο τις ωραιοτερες της Παλικης. στην ακρογιαλια με την ψιλη κοκκινη αμμο και τα αβαθη πεντακαθαρα νερα καταληγουν εντυπωσιακοι αργιλωδεις βραχοι.
νότιος δρόμος οδηγεί από τα Μαντζαβινάτα στη μαγευτική ακρογιαλιά Ξι,σε απόσταση τριών περίπου χιλιόμετρων. η αμμουδιά έχει ψιλή κοκκινωπή άμμο,σ'ένα τόξο μεγαλύτερο από τρία χιλιόμετρα.
Το Ξι είναι παραλία της Κεφαλλονιάς. Βρίσκεται νότια του χωριου Μαντζαβινάτα, περίπου 8 χιλιόμετρα νότια από το Ληξούρι.
Σημαντικό χαρακτηριστικό της παραλίας είναι το κόκκινο-κεραμιδί χρώμα της άμμου. Έχει ρηχά νερά και είναι οργανωμένη παραλία.
Η παραλία Ξι, βρίκεται σε απόσταση περίπου 8 χιλιόμετρα από το Ληξούρι στο νότιο τμήμα της Κεφαλονιάς. Η παραλία του Ξι είναι πολύ οργανωμένη καθώς η περιοχή δεν έχει το απότομο ανάγλυφο της υπόλοιπης Κεφαλονιάς, Eίναι η πιο κοσμική παραλία της Παλικής!
Αυτό όμως που κάνει την Παραλία Ξι μοναδική είναι το ξεχωριστό κοκκινοκεραμιδί χρώμα της άμμου που μαζί με τον χαρακτηριστικό γκρίζο άργιλο της περιοχής, δημιουργούν μια χρωματική πανδαισία.
(Μασπάλι).:
Ο λόφος με την τοπωνυμία Μασπάλι βρίσκεται νότια του χωριού Μαντζαβινάτα της Παλικής χερσονήσου στο Νομό Κεφαλληνίας, κοντά στον οικισμό και αριστερά του δρόμου που οδηγεί στην περιοχή του Ξι. Πρόκειται για ένα λόφο μεγάλου όγκου, από αργιλώδες υλικό στο βόρειο μέρος του, αλλά και ασβεστολιθικό πορώδες πέτρωμα ιδίως στο νοτιοανατολικό μέρος. Μάλιστα ο μεγάλος όγκος του πέτρινου υλικού μοιάζει από μακριά με κάστρο, με αποτέλεσμα κάποιοι επισκέπτες να μιλούν για "κάστρο πάνω στο λόφο".
Η εξόρυξη της πέτρας από το Μασπάλι
Το πέτρινο υλικό του λόφου είναι κατάλληλο για χρήση σε οικοδομικές εργασίες. Έτσι, άγνωστο πότε, οι κάτοικοι της περιοχής αξιοποίησαν το υλικό μετατρέποντας το βουνό σε λατομείο. Είναι πιθανόν η εξόρυξη της πέτρας από το Μασπάλι να έγινε και κατά τους αρχαίους χρόνους, αλλά σε περιορισμένη κλίμακα.
Υπάρχουν καταγραφές από το τις αρχές του 1900 ότι το Μασπάλι με τον πέτρινο όγκο του έγινε λατομείο και τροφοδότησε την πόλη του Ληξουρίου στην κατασκευή σπιτιών και δημόσιων κτηρίων. Η αφαίρεση του πορώδους υλικού άφησε μεγάλα ανοίγματα και κοιλώματα, που βεβαιώνουν τον κόπο των παλιότερων μαστόρων που με το σκαρπέλο και το σφυρί έκοβαν την πέτρα και τη μετέφεραν με κάρα για να την πουλήσουν στο Ληξούρι.
Προτάσεις για αξιοποίηση του λόφου
Ο λόφος στο Μασπάλι δεσπόζει στην περιοχή, έχει στρατηγική σημασία και προσφέρεται ως τοπίο φυσικού κάλλους για φυσιολατρικούς περιπάτους, εφόσον αξιοποιηθεί. Με το σκπετικό αυτό, έχουν καταγραφεί προτάσεις για την ανάδειξη του λόφου, ανάμεσα στις οποίες περιλαμβάνονται:
1. Να κηρυχθεί το Μασπάλι Τοπίο Φυσικού Κάλλους. 2. Να γίνει αρχαιολογική έρευνα για τη διερεύνηση της ύπαρξης αρχαίας ακρόπολης στην τοποθεσία. 3. Ο ηλεκτροφωτισμός των βράχων με κρυφό φωτισμό. 4. Χάρη στα μεγάλα ανοίγματα των πέτρινων όγκων, με λίγες παρεμβάσεις μπορεί να διαμορφωθεί σε χώρο για ποικίλες πολιτιστικές εκδηλώσεις
(Μαντζαβινάτα).:
(Βουνί).:
